Η αγάπη με το Θεό

Τι αγαπώ σε εσένα, αγαπώντας σε;

Δεν είναι η ομορφιά κάποιου σώματος και η εφήμερη αίγλη του, ούτε η λάμψη του φωτός που χαϊδεύει τα χωμάτινα μάτια μου. Ούτε οι γλυκές  μελωδίες που προσφέρουν στ' αυτιά οι ψαλμοί, ούτε η μαυλιστική ευωδιά των λουλουδιών, των μυρωδικών, των αρωμάτων, ούτε το μάννα και το μέλι, ούτε μέλη που δέχονται αγκαλιάσματα της σάρκας.

'Όχι δεν αγαπώ αυτά σε σένα. Και όμως αγαπώντας το Θεό μου, αγαπώ ένα φως, μια φωνή, ένα άρωμα, ένα αγκάλιασμα. Είναι το φως, η φωνή, το άρωμα και το αγκάλιασμα του εσώτερου ανθρώπου που σκηνώνει μέσα μου, εκεί που λάμπει και καταυγάζει την ψυχή μου ένα φως άπειρο, εκεί που αντηχούν οι υμνωδίες που ο χρόνος δεν αρπάζει, εκεί που αναβλύζει ένα άρωμα που δεν το σκορπά ο άνεμος, εκεί που η τροφή δεν γίνεται βορά της λαιμαργίας και ο κορεσμός δεν χαλαρώνει το αγκάλιασμα. Να τι αγαπώ αγαπώντας το Θεό μου. (Από τις Εξομολογήσεις του Αγ. Αυγουστίνου)

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη. (Απ. Παύλος Α' Κορινθ.)